de Maanrace
De welbekende spacerace was een competitie tussen de Sovjet Unie en de Verenigde Staten van Amerika die betrekking had op zo ongeveer alles wat maar met ruimtevaart te maken had. Er viel vrij duidelijk te merken dat dit geen alledaags wedstrijdje was, aangezien beide landen hun beste wetenschappers en een hoop kapitaal inzetten om te zorgen dat ze de ander sneller/slimmer af zouden zijn. Deze spacerace tussen de VS en de Sovjet-Unie vloeide vrij duidelijk voort uit de Koude Oorlog, een periode waarin het grootste gedeelte van de wereld was onderverdeeld in twee blokken, namelijk het communisme onder leiding van de Sovjet Unie en het kapitalisme onder leiding van de Verenigde Staten van Amerika, in de greep van een (nucleaire) wapenwedloop.
Voorafgaande belangrijke zaken omtrent de space race:
Tot op de dag van vandaag zijn historici het er nog steeds niet helemaal over eens wat nou het beginpunt was van de Koude Oorlog, maar wij zullen er hier gemakshalve van uit gaan dat de Koude Oorlog begon in februari 1945, bij de Conferentie van Jalta (4 - 11 februari). Op de Conferentie van Jalta kwamen de leiders van de VS (Roosevelt), Sovjet Unie (Stalin) en Groot-Britannië (Churchill) bij elkaar om te overleggen over wat te doen met het nagenoeg verslagen Duitsland, niemand van hen wilde immers het risico lopen om een tweede nazi-Duitsland te krijgen. Om de lijntjes goed kort te kunnen houden met Duitsland zou het land opgedeeld gaan worden in vier bezettingszones, evenals de hoofdstad (Berlijn). Noord-oost Duitsland kwam onder het bestuur van de Sovjet Unie, noord-west Duitsland onder Groot-Britannië, zuid-oost onder de VS en zuid-west werd bestuurd door Frankrijk (Berlijn lag dus in het bezettingsgebied van de Sovjet Unie). Op de conferentie kwamen weinig echt concrete afspraken naar voren, maar er is wel een protocol gemaakt bestaande uit de volgende relevante punten:
- Er zou in San Fransisco een vergadering plaats gaan vinden over het maken van de Verenigde Naties, hierbij waren alleen alle gealieerde landen uitgenodigd.
- Er werd afgesproken om Europese landen die slachtoffer waren geworden aan de expansie van nazi-Duitsland politieke en economische steun te geven, dus democratisch maken en geld uitlenen.
- Zoals hiervoor benoemd: Duitsland zou verdeeld worden (al was hier nog niet bekend hoe precies).
- Er zou een geallieerde controleraad voor Duitsland gaan komen.
- Duitsland moest herstelbetalingen afdragen, in de vorm van dwangarbeid (mooi woord voor slavernij), in geld, in kapitaalgoederen en in intellectuele eigendommen, aangezien Duitsland op wetenschappelijk gebied voorliep op de geallieerde landen en deze ook toegang wouden tot dit wetenschappelijke inzicht.
- Zware oorlogsmisdadigers moesten worden gestraft, concrete maatregelen zouden later pas worden opgesteld.
- Polen (dat in de Tweede Wereldoorlog was overgenomen door zowel de Sovjet Unie als Duitsland), zou een democratisch bestuur krijgen, hoewel Stalin er wel nog een hoop invloed in zou houden. Polen zal ook iets naar het westen verschuiven.
- De tot dan toe neutrale Sovjet Unie in de oorlog rond Japan en de Verenigde Staten zou mee gaan vechten aan de geallieerde kant.
*noot1: met 'oost Duitsland' wordt gerefereerd naar bezettingszone Sovjet Unie en met 'west Duitsland' de overige delen.
*noot2: de geallieerden betreffen de volgende landen: Sovjet Unie, Verenigde Staten, Groot-Britannië en Frankrijk.
Tweeëndertig dagen na de Conferentie van Jalta, op 12 april 1945, stierf de Amerikaanse president Roosevelt (die nog redelijk vertrouwen had in de Sovjet Unie) en werd hij opgevolgd door president Truman (die geen vertrouwen had in de Sovjet Unie). Hierom waren de hoofdvertegenwoordigers die aanwezig waren op de latere Conferentie van Potsdam (17 juli - 2 augustus 1945) nu Stalin (Sovjet Unie), Churchill (Groot-Britannië) en de nieuwe Truman (Verenigde Staten). Bij deze conferentie gaan de geallieerden in op het al gemaakte protocol vanuit de Conferentie van Jalta. Zo wordt bijvoorbeeld een uiteindelijk besluit gemaakt over de opdeling van Duitsland en Berlijn (waarbij ook besloten werd om Oostenrijk en Wenen op te delen in vier bezettingszones). Maar het belangrijkste van deze conferentie met betrekking tot de start van de (nucleaire) wapenwedloop waren toch wel de opstelling van de Japanse voorwaarden tot overgave (hiermee kreeg Japan twee opties: overgave of totaal vernietigd worden, waarna ze niet opgaven en de twee atoombommen op zich gegooid kregen op 6 en 9 augustus 1945) en het feit dat Stalin van tevoren al van Truman te horen kreeg dat zij over een atoomwapen beschikten. Hierdoor schoot het machtsevenwicht tussen de Verenigde Staten en de Sovjet Unie helemaal uit naar de kant van de Verenigde Staten en daar was Stalin logischerwijs niet geheel tevreden mee. Vooral nadat de wereld vier dagen na de Conferentie van Potsdam (6 augustus) te zien kreeg wat voor destructie de atoombom teweeg bracht werd Stalins verlangen om ervoor te zorgen dat de Sovjet Unie ook atoomwapens zou krijgen alleen maar groter en groter. Uiteindelijk lukt dit dan ook op 29 augustus 1949 na een jarenlang project onder leiding van deeltjeswetenschapper Koertsjotov. Hiermee was het zover, de wapenwedloop barstte nu los aan beide kanten, de voorsprong van de Amerikanen bestond namelijk nog wel, maar deze was niet meer vanzelfsprekend. Beide kanten moesten nu dus grote inspanningen leveren om niet achterop te raken. Dit mondde uiteindelijk uit op de space race, omdat als je als land vanuit de ruimte aan zou kunnen vallen, je veel sneller zou zijn dan de vijand.
Groot beeld van raketten in de geschiedenis:
Rusland
oktober 1957 spoetnik 1
april 1961 1e mens in de ruimte Jouri Gargarin →
Vostock 1 een vlucht van 98min.
Vostock 6 eerste vrouw naar de ruimte
Amerika
januari 1958 → explorer 1
september 1962 → JF Kennedy sprak over man naar de maan
bracht in:
mercury programma → zwaartekracht & kosmische straling training
Gemini programma → voorbereiding in een capsule voor langdurig verblijf
apollo rogramma:
apollo 1 → vloog in brand
apollo 11 → man op de maan, one step.....
apollo 13 → houston we've a problem
Sinds de mensheid het zich kan herinneren heeft het firmament (ruimte boven de aarde) ons gefascineerd. De oude Grieken waren de denkers die dachten dat het heelal een deken was gevuld met gaten. Het waren de Romeinen die echt werk van de sterrenkunde hebben gemaakt. Door de donkere middeleeuwen is veel van deze kennis verloren gegaan en pas na de renaissance werd er met een 'verlicht' oog naar de sterrenhemel gekeken.
Het was de Franse regiseur Georges Méliès die met de beroemde film 'Le voyage dans la lune' de eerste reis naar de maan heeft uitgebeeld. Het idee om naar de ruimte te gaan was nu voor iedereen te aanschouwen. Maar ongeveer 30 jaar eerder had Jules Verne al over de maanreis geschreven. Pas toen de gebroeders Wright de eerste gemotoriseerde vlucht hadden gemaakt met hun Wrightflyer, kwam de technische haalbaarheid en ontwikkeling. We zitten dan in 1903.
Om de ruimte te bereiken wordt de raket gebruikt om te ontsnappen aan de zwaartekracht van de aarde. De Duitser Johann Hermann Ganswindt heeft rond 1890 als eerste het idee gecreëerd om met een raket met vloeibare brandstof de lucht in te gaan. Het plan is echter nooit gerealiseerd. We zijn ongeveer 35 jaar verder wanneer de Amerikaanse uitvinder en onderzoeker Robert Hutchings Goddard op 16 Maart 1926 als eerste een raket de lucht in schoot. Vanuit Auburn, Massachusetts werd de raket tot een hoogte van 12,5 meter in 2,5 seconden gelanceerd. Als de jaren verstreken experimenteerde Goddard nog met meerdere raketten, die in grootte met elkander verschilde. Door zijn ontdekking wordt Goddard weliswaar beschouwd als één van de grondleggers van de ruimtevaart.
Zowel de Europese, de Russische en natuurlijk de Amerikanen waren zeer geïnteresseerd in deze raketten en de theorie erachter. Helaas niet vanwege de droom van het ruimtereizen. Militaire wapens ontwikkelen was het doel. In 1934 waren het de Duitsers die door de raketgeleerde Wernher von Braun de grote voorsprong zouden nemen. Hij wist een raket meer dan 2 kilometer de lucht in te schieten genomen. De officiële 'ruimte' begint 100 km boven de Aarde, dus er moest nog heel wat ontwikkeld worden, maar het begin was gemaakt.
De 2e wereldoorlog zou de hele ontwikkeling in een stroomversnelling brengen. Door de ontwikkeling van de V2 raket waar Hitler de Engeland op de knieën wilden dwingen kon de mens voor het eerst een raket gericht op een doel laten afvliegen.Toen Wernher aan het einde van de oorlog door de SS naar Oberammergau werd gebracht hadden ze de uitdrukkelijke instructie gekregen om hem te vermoorden, mochten de Russen als eerste te pakken krijgen.
De V2-raket van de professor Wernher von Brain
hier links meneer von Braun
hierboven meneer Robert Hutchings Goddard
De wereld was in shock, maar met name de Amerikanen en de Russen waren geobsedeerd door deze zeer interessante technische ontwikkeling. De Duitsers waren hun tijd zo ver voorruit dat Oost en West alles deden om deze Werhner von Braun in handen te krijgen. Het waren uiteindelijk de Amerikanen die hem te pakken wisten te krijgen en hem samen met wagonladingen met onderdelen, halve raketten, kastenwanden vol boeken en aantekeningen naar de USA wisten te sturen. Zouden de Russen hem als eerste te pakken hebben gehad dan had de wereld er nu heel anders uit kunnen zien.
Eenmaal in de Verenigde staten aangekomen trof von Braun een technische hemel op aarde aan. Hij kreeg alle vrijheid om onderzoek te verrichten en het budget en mensen dat hij mocht inzetten kende geen grenzen. Nu de Amerikanen de technische voorsprong van de Duitsers hadden weten te bemachtigen moest dit zo snel als mogelijk worden omgezet naar een bruikbaar wapen. Ze hadden weliswaar wel de atoombom ontwikkeld maar de Russen zaten hen op de hielen.e 2e wereldoorlog zou de hele ontwikkeling in een stroomversnelling brengen. Door de ontwikkeling van de V2 raket waar Hitler de Engelsen op de knieën wilden dwingen kon de mens voor het eerst een raket gericht op een doel laten afvliegen. Toen Wernher aan het einde van de oorlog door de SS naar Oberammergau werd gebracht hadden ze de uitdrukkelijke instructie gekregen om hem te vermoorden, mochten de Russen als eerste te pakken krijgen.
In een toespraak in 1946 voor het Westminster college in Missouri (USA) werd deze wil om te winnen tussen de grootmachten door Winston Churchill als eerste bestempeld als het 'ijzeren gordijn'. Hoewel geen openlijke oorlog in de klassieke zin heeft deze spanning er wel voor gezorgd dat in beide kampen met volle overgave aan werd gewerkt om als eerste de ruimte te betreden.
Dankzij de technische voorsprong wisten de amerikanen als eerste een raket in de ruimte te schieten. Het was een min of meer aangepaste V2 raket die als 'Bumper raket' werd gedoopt. Dit bijna 19 meter lange voorwerp wist een hoogte van 393 km hoogte te behalen. Deze twee-trapsraket die werd afgeschoten van de militaire basis White Sands vloog 8288 km per uur en gaf de Amerikanen de overtuiging dat zij een technologische voorsprong hadden opgebouwd tot de Sovjet-Unie die niet meer in te halen zou zijn. En kondigden begin 1957 het plan aan om als als eerste land een satelliet in de ruimte te kunnen brengen.
Tegelijkertijd werkten de Russen hard aan hun eigen ruimteprogramma. Onder leiding van de ruimtegeleerde Sergej Koroljov. Maar de inmiddels tot Amerikaan genaturaliseerde (voor de wet tot burger van het land gemaakte) von Braun had geen weet van Sergej Koroljov zijn bestaan. Dus zo werkten de 2 grootste ruimtevaartdeskundigen los van elkaar naar hetzelfde doel: ''de verovering van de ruimte.'' De russen hadden het doel een intercontinentale raket bouwen om de USA te kunnen bereiken. Na de aankondiging van de Amerikanen in 1957 werd een project opgestart om de R7-raket te bouwen. En op 4 Oktober 1957 wisten de USSR als eersten een satelliet de 'Spoetnik' (Russisch voor satelliet) in de ruimte te brengen. Heel de wereld kon deze satelliet volgen doordat het een piepje uitzond die met een normale radio konden worden opgevangen. Deze satelliet had een diameter van 58 cm en hij vloog rond de aarde met een snelheid van ongeveer 29.000 kilometer per uur. Daarbij kwam nog dat de Sovjets hadden gezorgd dat er bij de Spoetnik een 26 meter grote, vanaf de aarde met het blote oog zichtbare constructie die de Spoetnik moest ondersteunen tijdens zijn rotaties om de aarde. Vooral dit laatste, het feit dat de Sovjets niet alleen sneller waren geweest dan de Amerikanen maar, dat iedereen het wist. Dit gevoel werd alleen maar versterkt toen een krappe maand later, op 3 november, de Spoetnik 2 gelanceerd werd. De Spoetnik 2 was zelfs voor satellieten een specialiteit, want aan boord van deze Spoetnik zat namelijk wat later misschien wel de meest bekende hond ter wereld zou worden, Laika (Russisch voor ''blaffer''). Hiermee werd Laika het eerste leven dat de mens ooit de ruimte in heeft gebracht, met uitzondering van bacteriën en dergelijke op zowel Spoetnik 1 als Spoetnik 2. ( Laika overleed aan zuurstofgebrek en een hitteberoerte) Naast dit alles waren er natuurlijk ook andere grote verschillen. Zo was Spoetnik 2 heel anders van vorm, namelijk cilindervorming. Dit komt logischerwijs onder andere doordat de cabine van Laika er in moest passen, wat niet zou lukken in de zo'n 50 centimeter grote bolvorm van Spoetnik 1.
hierboven Sergej Koroljov
Het wel bekende bedrijf NASA (National Aeronautics and Space Administration) wordt op 1 oktober 1958 gevormd door de Amerikaanse overheid. Dit was bedoeld om te zorgen voor een meer centrale organisatie voor ruimtevaart, een die niet afhankelijk zou zijn van de marines of de luchtmacht. Eigenlijk zat het er al aan te komen, aangezien de VS echt heel erg graag de vernederingen met betrekking tot achterlopen in vergelijking met de Sovjets, wat ze met de NASA wouden realiseren. Tien dagen later (11 oktober 1958) brak er al een grootse dag aan voor deze pas gevormde NASA, namelijk de dag waarop ze hun allereerste raket afvuren, namelijk de Pioneer 1. De missie hiervan was om de maan te halen, helaas bleek Pioneer 1 toch niet voldoende kracht te bezitten om dit te kunnen halen, uiteindelijk werd geprobeerd hem dan maar in een hoge baan om de aarde te laten gaan, maar dit mislukte ook, uiteindelijk is Pioneer 1 op een hoogte van 114.400 kilometer terug gaan vallen naar de aarde (2 dagen na het lanceren). (De visie van de NASA luidt: “To improve life here, to extend life to there and to find life beyond. )
Konstantin Edoeardovitsj Tsiolkovski
Konstantin Edoeardovitsj Tsiolkovski (1857-1935). Deze man staat bekend als de eerste dromer en de 'vader' van de rakettechniek.
De man die de basis heeft gelegd voor de techniek is de man Tsiolkovski, hij staat namelijk bekend als de 'vader van de menselijke ruimtevaart ' deze naam heeft hij gekregen door zijn 'ideale raket vergelijking'.
Zijn theorieën hebben de raketgeleerden geïnspireerd, tot de bouw van de raketten tijdens de koude oorlog.
Aangezien de eerdere successen van de Sovjet Unie in de VS voor veel oproer zorgden, besloot de regering dat zij ook wat de ruimte in moesten gaan sturen. Neil Armstrong zag Eisenhower op de tv het probleem weg sussen : '' Het is maar een klein balletje.'' Maar de angst werd voornamelijk gewekt door het feit dat de Sovjet-Unie, 'als ze alleen al een satelliet in de ruimte kregen', ook atoomwapens konden lanceren. Amerika was ook werd ook gelijk vernederd, door een land dat in de ogen van de Amerikaanse bevolking een slecht regime was. De Sovjet-Unie haalden zij, de Amerikanen in wat betreft technologie, een terrein waarop Amerika zelf dacht de leiding te hebben. De Amerikanen waren bang hun (gedachte) voorsprong te verliezen aan een land dat jarenlang op hetzelfde niveau had gewerkt en zich niet ontwikkelde. Wakker geschud door het succes van de Russen werd er nu met volle overgave gewerkt om hun eigen satelliet in de ruimte te krijgen. Na het nieuws van de het Sovjet-succes was von Braun woedend. De woede die von Braun had tot gevolg dat hij het bouwproces versnelde en bouwde de Vanguard-raket waarmee de eerste Amerikaanse satelliet de 'Explorer I' in een baan rond de Aarde werd gebracht. Dit werd 4 maanden later gerealiseerd. Deze periode wordt gezien als de start van de ruimtewedloop. ”Het ging echter niet van een leien dakje; de Amerikaanse Vanguard-draagraket verliest bij de eerste lancering haar stuwvermogen en stort op het lanceerplatform neer en explodeert. De Amerikaanse pers maakt gehakt van de Amerikaanse poging met nieuwskoppen die naar het Russische Spoetnik-succes verwijzen: flopnik, goofnik, kaputnik, nullnik, oopsnik, stallnik en stayputnik. Dit deed de reputatie van de VS dan ook weinig goeds, hierdoor waren zij dan ook extra gedreven meer aandacht te schenken aan ruimtevaart.
Op 31 januari 1958 was het dan toch zover voor de VS, het volgende deel van Project Vanguard, Satelliet 1958 Alpha (beter bekend als Explorer 1) werd gelanceerd. Dit keer zelfs zonder een knallend einde. Explorer 1 werd de eerste Amerikaanse satelliet in een baan om de aarde. Dankzij deze satelliet is later ook de Van Allen gordel ontdekt, dit is een gordel van geladen deeltjes rond de aarde, aangewakkerd door het magnetisch veld van de aarde. Tijdens de vluchten van de Spoetnik 2 was ook al wel opgevallen hoe op bepaalde hoogtes het stralingsniveau sterk toeneemt, maar hier werd maar weinig aandacht aan besteed, waardoor het dankwoord uiteindelijk dus toch richting de Explorer 1 ging. Hier mee was het ongeveer begonnen met de ''spacerace'' want wie stuurt nu wat beters de ruimte in?
Eisenhower zag hier het belang van in en gaf meteen de opdracht aan NACA ( national advisory committee for aeronautics) een bemande vlucht te ontwikkelen. NACA werd later NASA, zo werd de mercury 7 gevormd.
De raketontwerper Mikhail Kuzmich Yangel, ontworp een raket de R16, echter ontplofte deze op 24 oktober 1960. Vele belangrijke officiers waren hier aanwezig en overleden hierbij zoals: Mitrofan Ivanovich Nedelin, hij was hoofd van de ontwikkelaars van de R16.
Inmiddels stapelden de Russen echter succes op succes. Nadat ze als eerste een levend wezen in de ruimte wisten (hond Laika) te brengen werden er 3 jaar later in 1960 opnieuw 2 honden de ruimte in geschoten en deze Russische honden Belka en Strelka hebben de terugweg in tegenstelling tot Laika wel overleeft. De Amerikanen importeerde speciaal chimpansees uit Afrika. Ze stuurde er minstens twee van de ruimte in, voordat ze een mens lanceerden. Het succes beef daar niet liggen in 1959 was het de Sovjet-Unie die de achterzijde van de maan wisten te fotograferen met de Loena 3. De opnames werden aan boord automatisch ontwikkeld en naar de aarde verzonden. Deze ruimtemissie is opnieuw een succes voor de Sovjets en levert wederom een voorsprong op in de ruimterace tussen de Amerikanen en Russen.
Loena 3
De russen hadden de smaak te pakken en stuurde de eerste mens de ruimte in, de Russische kosmonaut Joeri Gagarin. Hij vloog een rondje rond de Aarde op 12 April 1961. Via de radio zei hij: “Ik zie de aarde, ik zie de wolken. Het is zo mooi!”. Gagarin vliegt over de Sovjet-Unie, de Grote Oceaan, de zuidelijke Atlantische Oceaan en Afrika en raakt boven Turkije de rand van Europa aan. In de VS zijn de reacties hetzelfde als vier jaar ervoor: na de Spoetnik-schok volgt de Gagarin-schok. In zijn eigen land wordt Gagarin een grote held. Het enige wat de Amerikanen konden tegenwerpen was een raket met de Amerikaan Alan Sheppard die echter al na een kwartier weer in de Atlantische Oceaan lande en dus geen baan rond de Aarde maakte. Koroljov mocht zijn onderscheiding niet dragen uit de ngst dat de westerse agenten hem zouden ontdekken.
De Sovjet-Unie die doot het westen werd bespot met verouderde technologie, had nu één van de belangrijkste stappen gezet in de geschiedenis. John F. Kennedy vroeg om advies later aan de vice-president voor ''dramatische resultaten'' die de russen zouden verslaan.
Deze 'vernedering' was voor de Amerikanen onaanvaardbaar en het was President J.F. Kennedy die in mei 1961 aankondigde dat Amerika in ditzelfde decennium nog een man op de maan zou zetten. Hiermee nam hij een enorm risico gezien de voorsprong die de Sovjet-Unie al had op de Amerikanen. Vanaf dat moment kwamen er enorme budgetten vrij voor de ontwikkeling van deze ambitie, die opliepen tot bijna 5% van het BNP (bruto nationaal product) van de USA in 1970. Hiermee konden de amerikanen de russen terugpakken, dit was de start van het beroemde Apollo-programma.
Hij stuurde daarom Alan Sheppard naar de ruimte, zo werd hij de eerste amerikaan die de ruimte inging.
Het was bijna 1 jaar later dat de Amerikanen in staat waren om John Glenn als eerste Amerikaan een baan rond de Aarde te laten maken. Het is dan 20 februari 1962.
Opnieuw weten de Sovjets een mijlpaal te halen door in juni 1963 de eerste vrouw in de persoon van Valentina Teresjkova in de ruimte te brengen. Ze blijft 3 dagen in de ruimte en draait wel 48 ronden om de Aarde. De successen blijven zich opstapelen als de Sovjet-kosmonaut Aleksej Leonov als eerste mens een ruimtewandeling te maken. Hij blijft tien minuten buiten en is met een vijf meter lange veiligheidskabel aan de capsule bevestigd. Als hij weer naar binnen wil, lukt dat in eerste instantie niet omdat zijn ruimtepak bol staat door het drukverschil in het heelal. Door lucht uit het pak te laten ontsnappen, past Leonov weer door het luik.
Jim Mc Divitt gezagvoerder van de Gemini 4, merkte ater op dat de ruimterace al voorbij was tegen de tijd dat de VS begonnen was met de Gemini.
-Gemini 4, de eerste meerdaagse missie.
-Gemini 5, de eerste gebruiker van brandstofcellen, dit verlengde de reis. Ook was hij uitgerust met een radar en een volledige computer.
De gezondheid van Sergej Koroljov gaat achteruit, in zijn ogen zag hij dat de Amerikaanse Gemini-missies meer hadden bereikt dan de Russische Voschods-missies. Hij zou geopereerd worden, maar overleed helaas op de de operatietafel. Vasily Mishin (zijn student) zou hem opvolgen.
In Amerika waren ze bezig met de Gemini 8. Het was het eerste ruimteschip van NASA dat problemen ondervond. De fouten die werden gemaakt tijdens de Gemini-missies waren broodnodig voor de ontwikkeling van de apollo-missies. De VS overtrof ook langzaam de Sovjet-Unie is vrijwel ieder aspect van een bemande ruimtevlucht dat belangrijk was.
De Sovjet-Unie betaalde de prijs voor hun gebrek aan organisatie, rivaliteit en verkwistende verspreiding van de inspanning en misbruik van de ruimte voor politieke doeleinden. Alles waar ze voor zorgde was een poppenkast, door van ''vostok'' naar ''gemini'' te gaan (3-manskabine). Dit zoua ls één van de meest rampzalige beslissingen in de geschiedenis van de ruimtevaartinspanning van de Sovjet-Unie zijn. Hierin werd helemaal aan voorbij gegaan aan de natuurlijke progressie van ruimtecapsules en daaruit de voortkomende toename van kennis. In plaats daarvan werd besloten een opvallende afleiding uit te voeren het compleet tegenovergestelde van wat Amerika deed ( zorgen voor vergroting van capaciteiten en technologie). Voor de russen was de ruimterace gedegenereerd tot weinig meer dan een circusact van een eenmansschip, uiteindelijk kostte hun dit de maan.
Het Ruimteverdrag, ( het Verdrag betreffende de beginselen voor de activiteiten van Staten in de verkenning en het gebruik van de ruimte, met inbegrip van de maan en andere hemellichamen,) is een Verdrag dat de basis voor internationale ruimterecht vormt. Het Verdrag werd ondertekend door de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en de Sovjet-Unie op 27 januari 1967, en in werking getreden op 10 oktober 1967. Het Ruimteverdrag vertegenwoordigt de geoorloofde basiskader voor internationale ruimterecht. Het Verdrag moest ervoor zorgen dat het plaatsen van massavernietigingswapens in een baan om de aarde, ze te installeren op de maan of een andere hemellichaam, of anders hen in de ruimte te stationeren voorkomen werd. De ruimte was namelijk van niemand en dat moest dit verdrag duidelijk maken. De ruzie tussen de Russen en de Amerikanen werd hiermee met spelregels bezegeld, de snelle ontwikkeling en de angst voor het plaatsen van wapens hadden nu grenzen gekregen voor in de ruimte. Het verdrag beperkte ook het gebruik van de hemellichamen, vreedzame doeleinden waren getolereerd, er kwam wel een verbod de hemellichamen te gebruiken voor het testen van wapens van welke aard dan ook, uitvoeren van militaire manoeuvres, of tot de oprichting van militaire bases, installaties en fortificaties. Het Verdrag verbood echter niet de plaatsing van de conventionele wapens in een baan om de aarde. In het Verdrag staat ook dat de verkenning van het heelal gebeurt in vrijheid voor alle landen.
Het Verdrag verbiedt uitdrukkelijk elke regering het claimen van elk hemellichaam dan ook. Ook al zou dit in zwart op wit staan, diep van binnen wisten beide partijen dat de maan de finishlijn zou zijn. De eer en macht die het land kon verkrijgen door de maanlanding, was enorm. Het verdrag waren een soort van spelregels voor de race naar de maan. Het was namelijk niet de bedoeling dat als Rusland eerder op de maan zou komen, dat de maan daarna één en al wapenopslag zou zijn.
Art. II van het Verdrag bepaalt dat "de ruimte, met inbegrip van de maan en andere hemellichamen, niet onderworpen aan nationale toe-eigening door claim van soevereiniteit, door middel van gebruik of bezetting, of op enige andere wijze is". De staat die een ruimtevoorwerp lanceert behoudt echter rechtspraak en controle over dat object. De staat is ook aansprakelijk voor schade veroorzaakt door hun ruimtevoorwerp.
Artikel VI van het Ruimteverdrag beschrijft de internationale verantwoordelijkheid, de tekst zegt: "de activiteiten van niet-gouvernementele lichamen in de ruimte, met inbegrip van de maan en andere hemellichamen, vergunning en het voortdurende toezicht door de juiste staat die partij bij het Verdrag vereist" en dat staten de internationale verantwoording op zullen nemen voor nationale ruimteactiviteiten die zowel uitgevoerd zijn door gouvernementeel of niet-gouvernementeel entiteiten.(Entiteiten zijn delen van overledenen die na overlijden niet zijn overgegaan naar de regionen waar ze thuis horen.).
Een belangrijk overleg werd opgenomen in artikel IX van het Ruimteverdrag na aanleiding van een discussie uit het Project West Ford in 1963 : "een staat die partij is bij het Verdrag die reden heeft te geloven dat een activiteit of experiment gepland door een andere staat die partij is in de ruimte, met inbegrip van de maan en andere hemellichamen, zou potentieel schadelijke storing met activiteiten in de vreedzame verkenning en het gebruik van het heelal met inbegrip van de maan en andere hemellichamen, kan verzoeken raadpleging met betrekking tot de activiteit of experiment. "
In oktober 1967 werd het verdrag in werking getreden The Outer Space Verdrag vormt het basiskader op internationale ruimtestation wet, met inbegrip van de volgende uitgangspunten:
- de verkenning en het gebruik van de ruimte wordt verricht ten behoeve en in het belang van alle landen worden verricht en de provincie van de gehele mensheid te zijn;
- de ruimte zal vrij voor de exploratie en het gebruik door alle staten zijn;
- de ruimte is niet onderworpen aan de nationale eigening door de claim van soevereiniteit, door middel van het gebruik of het beroep, of op een andere manier;
- Lidstaten mogen geen kernwapens of andere massavernietigingswapens in een baan of op hemellichamen of post ze in de ruimte op een andere manier;
- de maan en andere hemellichamen is uitsluitend voor vreedzame doeleinden worden gebruikt;
- astronauten wordt als de gezanten van de mensheid worden beschouwd;
- Lidstaten zijn verantwoordelijk voor de nationale ruimte activiteiten of door gouvernementele en niet-gouvernementele organisaties uitgevoerd zijn;
- De staten zijn aansprakelijk voor schade veroorzaakt door hun ruimte objecten; en Staten stellen de gezondheid schadelijke verontreiniging van de ruimte en hemellichamen te vermijden.
Hoewel alles volgens plan verliep en de Apollo 1 klaar stond voor vertrek. Was dit de laatste missie die Virgil Grissom, Edward White en Roger Chaffee ooit zouden doen. Amerika zijn Apollo 1 werd op 27 januari 1967 afgebrand. Het gebeurde een paar seconden na de lancering. Ondanks dit incident heeft dit Amerika er niet van weerhouden om door te gaan met de spacerace. Men denkt dat de brand werd veroorzaakt door een vonk ergens in de 50 km lange bedrading. Dit leidde tot een snelle verbranding in de met zuivere zuurstof onder druk gevulde cabine.
Later in dit jaar wilde premier Breznjev een ''ruimtespektakel'' dat samen zou vallen met de 50e verjaardag van de grote Oktoberrevolutie in november. Het westen ging na deze uitspraak er meteen vanuit dat de Sovjet-Unie voor de maan ging bij dit project. Wetenschapper Obraztsov zei dan ook :'' Een rondje maan, gevolgd door een maanlanding.''
Eind 1967 ontstond er spanning in Amerika. De 'Saturnus' V-raket wilde Amerika lanceren, terwijl de N1-draagraket, de sleutel tot hun bemande landing, nog maanden verwijderd was van de lancering. Wat de russen anders deden dan de Amerikanen, was dat de russen meer gingen voor de roem dan voor de ontwikkeling van de technologie. Elke overwinning was een risico die ze grof weg namen, en met geluk wonnen. Waarin Rusland de wetenschapper Misjin ( de opvolger van Koroljov) zijn verstand terug won en in plaats de amerikanen te verslaan, een perfecte raket te bouwen die een vlucht om de maan kon maken.
Amerika had uiteindelijk de Sovjet-Unie ingehaald in 1968, door de langere tijd van het bouwen (3jaar) van de N1 en de L3. Toen de Sovjet-Unie hier achter kwam vermelde ze in een raad dat de allereerste vlucht van de gebouwde N1, 2 kosmonauten mee moest nemen. Ze waren bind door de roem, van technische ontwikkeling kwam geen sprake, men zou kunnen zeggen dat de politici niets begreep van de technische toestand. Ze waren allen aan het bagatelliseren over de ontwikkeling van de ruimtevaarttechniek.
De Russische held Joeri Gagarin komt in een vliegtuigramp om het leven (27 maart 1968), dit verlies had als compensatie dat de russen zo ver waren in de techniek van de ZOND 5-missie dat hierdoor plannen worden gemaakt voor een ronde om de maan. In Amerika had in de tussentijd, de Apollo-7 aan het testen. Dit was een belangrijke missie voor Amerika, na de klap van Apollo-1, als Apollo-7 fout zou gaan dan zouden de tegenhangers demonstreren en was het afgelopen met de ruimteplannen van Amerika.
De Amerikanen waren getergd en moesten en zouden als eersten de race naar de maan winnen. De kosten waren gigantisch. Op het hoogtepunt waren 400.000 mensen betrokken bij het Apollo programma. De kosten waren ook enorm, minimaal 19,4 Miljard dollar is aan het Apollo programma besteed (dat is 100 miljard naar huidige maatstaven). De uitdaging was enorm, toen Kennedy beloofde dat ze de maan binnen 9 jaar zouden betreden hadden de Amerikanen nauwelijks een succesvolle lancering gerealiseerd met een kleine 45 ton één-traps raket. Laat staan een gigantische 3000 ton drietraps raket van bijna 110 meter hoog. Er zijn meerder Apollo raketten gebouwd voordat de Maan wed bereikt. Het was Apollo 11 die definitief de Maan als doel zou hebben met Neil armstrong, Edwin (Buzz) Aldrin en Micheal Collins “Houston, Tranquility Base here. The Eagle has landed.” waren de eerste worden die vanaf de maan werden gesproken. Neil Armstrong en Edwin Aldrin landen met Apollo 11 op de maan. Deze eerste 2 astronauten hebben de maan als eerste mensen betreden, toen Neil Armstrong van de ladder afstapte zei hij de beroemde zin: "That's one small step for [a] man, one giant leap for mankind". Hiermee hadden de Amerikanen eindelijk hun felbegeerde revanche gerealiseerd.
De strijd was klaar, de finish was bereikt, de amerikanen hadden de russen verslagen.
de Apollo 11
britse nieuwslezers over de Apollo 11 vlucht
Op 17 maart 1985 wordt de satelliet Vanguard 1 gelanceerd (logischerwijs ook een deel van Project Vanguard van de VS). Deze satelliet kreeg eigenlijk vrijwel dezelfde missie toebedeeld als dat het Vanguard Test Vehicle 3 kreeg. Gelukkig voor de Amerikanen liep deze reis alleen een stuk minder slecht af. Vanguard 1 gaat namelijk vandaag te dag nog steeds rond de aarde en is de oudste kunstmatige satelliet die nu nog in zijn baan is. Naast dit vrij forse uithoudingsvermogen was er nog iets speciaals aan Vanguard 1. Het was namelijk de allereerste satelliet die op zonne-energie liep (al is hij nu nog steeds in een baan om de aarde, de motoren zijn allang gestopt, die werkte 'maar' tot juni 1964).
Spoetnik 3 werd op 15 mei 1985 gelanceerd door de Sovjet Unie met als doel onderzoek doen op geografisch gebied. Het was een cilindervormige satelliet van 1.327 kilogram, daarmee was het de aller zwaarste satelliet die tot dan toe was gelanceerd met afstand, de zwaarste satelliet ervoor was de Spoetnik 2 met zo'n 508 kilogram en de zwaarste satelliet van de VS was de Explorer 1 met zo'n 14 kilogram. Dit was natuurlijk wel een mogelijkheid voor de Sovjet Unie om op te scheppen.
Maak jouw eigen website met JouwWeb